Büyük Patlama kuramıyla ilgili yanıtlanmamış bazı sorular var. Bunların en önemlilerinden biri, patlamadan öncesinde ne olduğu. Bazı bilim adamları bunu sorgulamanın anlamsız olduğunu düşünür. Çünkü uzay gibi zaman da yani aslında her şey büyük patlamayla başlamıştır.
Ancak gündemden düşmüş olsa da kapalı evren modeli, evrenin genişlemesinin giderek yavaşlayacağını ve yavaşlama durduktan sonra evrenin çökmeye başlayacağını öne sürer. Bu modele göre eğer yeterli madde olsaydı, evren bir gün “Büyük Çatırtı”yla sonlanacaktı. Bu model, evrenin Büyük Patlama, genişleme, büzülme ve Büyük Çatırtı’dan oluşan döngüyü durmadan yinelediği düşüncesini de birlikte getirdi. Ancak günümüzde evrenin hızlanarak genişliyor oluşu, bu modelin artık geçerli olmadığını gösteriyor.
Evrenin her zaman var olmadığı, en azından bir başlangıcının olduğu bilgisi, onun neyin içinde genişlediği ve başka evrenlerin var olup olmadığı sorularını da gündeme getiriyor.
İçinde yaşadığımız evren dışında da bir şeyler olabileceğine ilişkin, elimizde hiçbir veri yok. Ancak birtakım varsayımlar ortaya atılıyor. Örneğin, evrenimiz tıpkı kapağı açılan bir gazoz şişesindeki gazoz kabarcıklarından biri gibi, kozmik bir denizin içinde büyüyen bir kabarcık olabilir. Yalnız bizim evrenimiz değil, onun gibi birçoğu daha aynı ya da çok farklı kaderleri paylaşıyor olabilir.
Evrende oluşan kuantum dalgalanmaları da yeni evrenler doğurabilir. Bu düşüncenin bir türevi, karadeliklerden yeni evrenlerin tomurcuklanabileceğini savunuyor. Buna “bebek evrenler senaryosu” deniyor.
Varsalar bile başka evrenlerle iletişim kurma olasılığımız şimdilik yok. Büyük olasılıkla gelecekte de olmayacak. O nedenle bu varsayımların gerçek olup olmadığını öğrenme şansımız yüksek görünmüyor. Zaten içinde yaşadığımız evren yeterince büyük. Öyle ki sınırlarını, ki varsa bile, görme olanağımız yok. İnsanoğlu bu gün yaptığı gibi, gelecekte de kendi sınırlarını zorlayarak yaşadığı evreni daha iyi anlamaya çalışacak.
Ancak gündemden düşmüş olsa da kapalı evren modeli, evrenin genişlemesinin giderek yavaşlayacağını ve yavaşlama durduktan sonra evrenin çökmeye başlayacağını öne sürer. Bu modele göre eğer yeterli madde olsaydı, evren bir gün “Büyük Çatırtı”yla sonlanacaktı. Bu model, evrenin Büyük Patlama, genişleme, büzülme ve Büyük Çatırtı’dan oluşan döngüyü durmadan yinelediği düşüncesini de birlikte getirdi. Ancak günümüzde evrenin hızlanarak genişliyor oluşu, bu modelin artık geçerli olmadığını gösteriyor.
Evrenin her zaman var olmadığı, en azından bir başlangıcının olduğu bilgisi, onun neyin içinde genişlediği ve başka evrenlerin var olup olmadığı sorularını da gündeme getiriyor.
İçinde yaşadığımız evren dışında da bir şeyler olabileceğine ilişkin, elimizde hiçbir veri yok. Ancak birtakım varsayımlar ortaya atılıyor. Örneğin, evrenimiz tıpkı kapağı açılan bir gazoz şişesindeki gazoz kabarcıklarından biri gibi, kozmik bir denizin içinde büyüyen bir kabarcık olabilir. Yalnız bizim evrenimiz değil, onun gibi birçoğu daha aynı ya da çok farklı kaderleri paylaşıyor olabilir.
Evrende oluşan kuantum dalgalanmaları da yeni evrenler doğurabilir. Bu düşüncenin bir türevi, karadeliklerden yeni evrenlerin tomurcuklanabileceğini savunuyor. Buna “bebek evrenler senaryosu” deniyor.
Varsalar bile başka evrenlerle iletişim kurma olasılığımız şimdilik yok. Büyük olasılıkla gelecekte de olmayacak. O nedenle bu varsayımların gerçek olup olmadığını öğrenme şansımız yüksek görünmüyor. Zaten içinde yaşadığımız evren yeterince büyük. Öyle ki sınırlarını, ki varsa bile, görme olanağımız yok. İnsanoğlu bu gün yaptığı gibi, gelecekte de kendi sınırlarını zorlayarak yaşadığı evreni daha iyi anlamaya çalışacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder